We zorgen goed voor onszelf en genieten.

“Letten jullie wel een beetje op jezelf!!! Het moet wel een geven en nemen blijven, anders trek je dit volgens mij niet. Wat hebben jullie het druk… Blijf genieten, want jullie maken veel moois mee, jullie bereiken ook erg veel, but take care of yourselfs.” Dit waren reacties die we hebben gekregen op onze verhalen. Inderdaad… we moeten op onszelf letten. Dat betekent dat we goed moeten eten en voldoende moeten slapen. Dat laatste wil er wel eens bij inschieten omdat we in de avonduren wat meer rust hebben om het één en ander voor te bereiden, af te maken, te ontspannen en iedere avond een beetje aan de reislogger te kunnen werken. Het is vooral geven omdat er zoveel wordt genomen en dat kost soms echt wel kruim en is vermoeiend. Maar wat we nu langzaam maar zeker terug krijgen is erg waardevol. De kinderen beginnen ons te waarderen, respecteren en er ontstaat een goede verstandhouding en vertrouwensrelatie. Ze komen met allerlei zaken die er bij hen spelen en waar ze oplossingen voor aan het zoeken zijn.  Ja… we hebben het druk, vanaf 07.30 uur tot en met dat we naar bed gaan zijn we bezig! Daarvan de meeste tijd met de kinderen. We eten ’s morgens ons ontbijtje met z’n tweeën en ’s avonds ook samen. Daarbij worden we wel eens gestoord door de kinderen met allerlei vragen of dingen die ze nodig hebben. ’s Avonds vanaf ongeveer 21.30 / 22.00 uur zijn we in ons gastenverblijf. En dan komen ze nog aan de deur voor van alles en nog wat. Van shampoo, toiletpapier tot schriften en pennen. Echter… we genieten er ook enorm van, want de succesjes die we intussen geboekt hebben in de periode dat we hier in Gachuurt zitten zijn wezenlijk. De reacties die we krijgen van volwassenen die de kinderen al langer kennen zijn positief. Het snel vooruit gaan van de Engelse taal (vooral bij de primary kinderen), het verbeterde gedrag en houding en de rust en de structuur die er nu is. Vandaag was een belangrijke sponsor hier die ieder jaar terug komt bij Lotus, intussen al zes jaar. Hij bemerkte wezenlijk verschil bij de kinderen t.o.v. voorgaande jaren. Dat is toch een heel fijn compliment om te horen. Dat we daar aan hebben bijgedragen voelt goed. Okay, zes dagen en zeven avonden en nachten per week is behoorlijk heavy, maar we genieten van de kinderen. Ze hebben respect voor ons. De kinderen waarderen onze eerlijkheid en oprechtheid en het contact wordt alleen maar beter met zowel de kleintjes als de grote. Dus… wees niet bang! We zorgen goed voor onszelf. Als we het moeilijk hebben omdat de druk te hoog wordt (en dat hebben we gelukkig nooit tegelijkertijd) dan mopperen we op elkaar, luchten ons hart en komen er uit. Maar we nemen naar de volwassenen ook geen blad voor ons mond. We ‘exploderen’ in overleg situaties ook wel eens. Want het is niet fijn als de volwassenen alleen maar mopperen en klagen en vervolgens geen actie ondernemen. Er is een hoop te doen, maar dat kan als we samen werken en productief aan de slag gaan. Een keer mopperen… geen punt, maar dan hupsakee… schouders eronder en actie / aanpakken. Niet te lang blijven hangen in negativiteit. Positief en collectief aan het werk. Dan gaat het uiteindelijk iets opleveren. Met en voor mensen werken kost soms kruim, maar er is vervolgens resultaat te behalen. En daar gaat het om. Er zit veel meer uitdaging in het werk wat we nu  doen als je het vergelijkt met de vorige keer één jaar werken in Mongolië. Op de Orchlon School, waar we toen 5 dagen per week werkten, was het leuk en leerzaam, maar nu leren we meer en boeken op veel meer vlakken succesjes.

De avond manager is afgelopen maandag ontslagen. Hij had het wederom bont gemaakt. Wat is er gebeurd? Nou hij heeft de leerkrachten van de secondary leerlingen opgebeld om te zeggen hoe slecht de kinderen zijn. Pardon? Ja… je leest het goed! Hij heeft de leerkrachten allemaal negatieve en slechte dingen verteld over de leerlingen. Iets, als het al nodig zou zijn, wat niet bij zijn taak hoort maar bij de sociaal werkers. Dit was dus de druppel! Dit keer voor iedereen. En dan te bedenken dat hij een paar dagen daarvoor nog een brief heeft geschreven aan Didi waarin hij aangaf zijn gedrag te zullen verbeteren naar de kinderen, Didi en ons toe. Eigenlijk vinden wij het niet erg dat hij nu is vertrokken. Sommige taken komen nu wel even bij ons te liggen (b.v. busgeld geven aan de kinderen, internet schema maken voor de kinderen) maar het geeft zoveel meer rust! (Trouwens… de internet stick voor de kinderen van het weeshuis is gestolen. Iemand heeft hem van de tafel af gepakt in de bibliotheek, dus voorlopig even geen internet voor de kinderen. Shit! Het was toch een hoop geld, zeker voor hier.) Het was op dezelfde dag meteen te merken dat de evening manager er niet was, veel meer rust. Coca Cola Mongolia (een onderdeel van het concern MCS… Orchlon School was en is nog steeds daar ook een onderdeel van.) kwam op maandag voor de New Years Party. Een beetje vroeg, maar dat komt omdat ze ook televisie opnames hebben gemaakt. De presentatrice van het programma (de Ophra Winfrey van Mongolië) was er en dat vonden de meiden natuurlijk ontzettend interessant. Het was een leuke middag waarin werd gedanst, gezongen en kleine toneelstukjes werden voorgedragen. Van de (Mongoolse) Kerstman met zijn Kerstvrouw kregen alle kinderen en volwassenen een cadeau.

Op dinsdag hadden we onze twee wekelijkse overleg met de volwassenen. Tijdens dit overleg ging het er inderdaad een beetje op. Er moesten maar eens spijkers met koppen geslagen worden vond ik. Het was even een waterval aan worden, maar daarna was ik het ook kwijt en de boodschap was duidelijk overgekomen. De leerkrachten wilden ook overleg met Didi en ons. Dat werd gepland om 16.00 uur. Natuurlijk kwam het onderwerp m.b.t. de huismoeders terug in deze bespreking en dat er onderwijs gegeven moet worden tijdens schooltijd. Het ligt nogal gevoelig bij de leerkrachten dat ik er over ben begonnen. Echter… met Didi erbij vonden ze het eigenlijk ook wel. Vervolgens gebeurd er de rest van de week niets mee door de leerkrachten.

Mata, een Franse land-art kunstenaar is naar Lotus gekomen om met de kinderen te gaan werken aan een kunstwerk buiten vlakbij de school. Vooral de jongens vonden het erg leuk om te werken met takken, stukken uit, bevroren koeienstront en stenen. Om dat vervolgens tot één kunstwerk te maken moet je de sneeuw weer nat maken en laten bevriezen (iets wat hier goed gaat) omdat de sneeuw zelf te droog is. Zaterdag zal hij er weer zijn om er met de kinderen aan door te werken.

Op donderdag middag was er een boekpresentatie. Het kinderboek is door een Engelsman geschreven, vertaald naar het Mongools en een Mongoolse kunstenaar heeft er prachtige tekeningen bij gemaakt. De kinderen van de Lotus School hebben heel aandachtig geluisterd naar het verhaal en de presentatie. Op vrijdag was het een drukte van jewelste in ons gastenverblijf. We hebben de party dresses voor de Kerst en Nieuwjaars feestjes van de kinderen. De meiden kwamen dus passen en uitzoeken. Natuurlijk met panty’s en al. Lachen joh… hoe dat er aan toe gaat!

Zaterdag was Mata er weer! Hij is verder gegaan met het kunstwerk buiten. Stervens koud buiten, zeker als je de sneeuw moet nat maken om dan vervolgens te kunnen gebruiken als een soort van cement om stenen, bevroren koeienstront en ijsstukken op elkaar te kunnen bouwen. Het bevriest zowat onder je handen. Je handschoenen blijven meteen plakken aan de natte sneeuw en stukken ijs. Maar het loont zich, want het wordt een steeds mooier kunstobject. De kinderen genieten er enorm van. Om 16.00 uur zouden we vervolgens film kijken, maar… helaas… geen elektriciteit. Wat een strop. (En… eigenlijk ook linke soep. Als namelijk de elektriciteit te lang uitvalt in de winter hier in het weeshuis, bestaat de kans dat de leidingen van de verwarming bevriezen. En dan… ja, dan is het één doffe ellende. Dan moet iedereen hier verhuizen en kan het pas gerepareerd worden in het voorjaar als het niet meer vriest. En dan moeten we ook maar even niet denken aan het kostenplaatje wat daaraan vast kleeft.)  Dit duurde tot ongeveer 19.45 uur. Gelukkig niets bevroren. En voor de film hebben we al een oplossing… morgen middag film als we uit Ulaanbaatar terug komen. We zorgen ervoor dat de kinderen lekker kunnen genieten van een leuke film. En… we zorgen goed voor onszelf en genieten!

(Nog een kleine week en Willemien is in Mongolië! Super leuk!)

Voor iedereen… groetjes en dikke zoenen,

XXXSTANNY&FRITZXXX