Wij zijn blij! En… ja… wij vieren feest.

Jazeker, we vieren feest. Al twee dagen. Vandaag is het nog steeds het feest van Tsagaan Sar hier. Dit is het Mongoolse Nieuwjaar. (Het betekent: White Moon) Het is best vermoeiend, maar ook ontzettend dankbaar. Vandaar dat we later zijn met de reislogger omdat we er geen tijd voor hebben kunnen maken. Er is erg veel gebeurd de afgelopen week. Op maandag hebben we weer een uitgebreide vergadering gehad waarin veel is besproken. Acties die er uit voortvloeien… we zijn er op voorbereid. Op dinsdag is Didi teruggekomen van de vakantie. De kinderen waren helemaal door het dolle. Gelukkig dit hebben we een beetje gestuurd omdat Didi denkt dat de kinderen haar niet meer leuk vinden. (Het is ook wel lastig voor ze, Didi is vaak onderweg voor vanalles en nog wat. Wij zijn de enige stabiele factor op dit moment hier in Lotus.) Dus we bleven mooi in ons hokje zodat de kinderen de kans kregen met Didi alleen te zijn. Het was als vanouds. Zowel Didi als de kinderen waren gelukkig. Ook dit gaan we vanaf nu weer naar de goede richting sturen. We kunnen dit goed bespreken met Didi, ze is open-minded en wil dit ook graag. Wij zijn bijna weg hier, dus het moet gewoon!

Op woensdag ben ik gigantisch geëxplodeerd. Ook ik loop zo nu en dan op mijn tenen hoor. Nadat ik de grote kinderen die aan het spijbelen waren een waarschuwing had gegeven, voelde ik me zo schuldig. Ze spijbelen niet zomaar. Ze skippen school doordat de volwassenen hier vreemde dingen doen. In de Mongoolse kou komt de driver niet opdagen en wordt er zomaar verwacht dat de kinderen in de kou (en het was stervens koud woensdag) naar het centrum van Gachuurt moeten lopen. Het zijn de volwassenen die het de kinderen moeilijk maken. Vervolgens krijgen de kinderen op hun sodemieter. Dit zorgde ervoor dat ik brak. Twee oudere meiden sprak ik toe dat ze hun school moeten volgen en af moeten maken. Het is toch voor hun eigen toekomst. Maar ik hield het niet droog. (Softie!) Maar dit had tot gevolg dat zij wel snapten wat er eigenlijk moet gebeuren. In ons huisje heb ik me even opgefrist voordat ik terug ging naar school. Tot overmaat van ramp barst ik daar helemaal uit elkaar. Turmunkh, een speciale jongen die extra begeleiding nodig heeft, liep in de hal alleen rond i.p.v. les te krijgen. Dus… ik breng hem naar zijn klas. Zitten er drie leerkrachten voor de klas uitgebreid te eten en koffie te drinken. In het volle honderd, een vette vleeshomp op tafel en schranzen en keuvelen.  Terwijl er ééntje verloren in de hal loopt en de rest (de andere vier van die klas) zit toe te kijken. Twee klassen hebben geen leerkracht omdat ze aan het eten zijn. Dit was de extra druppel. Explosie en giga boos. Ik heb meteen Didi gebeld om te komen kijken. Ze wilden het nog proberen op te ruimen, maar… dat ging niet. Turmunkh kreeg van zijn leerkracht de schuld en die flipte ook nog eens. Maar dit was ook voor Didi weer een bewijs en een reden om iets te ondernemen en belangrijke beslissingen te nemen.

Op donderdag hebben we een vergadering gehad met alle werknemers van Lotus en wij de vrijwilligers. Het was een goede vergadering waarin Didi regelmatig oogcontact met ons had, codes over en weer en op die manier steun kreeg en ze zich sterk genoeg voelde om de leiding te nemen. Van te voren had Didi een voorbereidend overleg met Boloroo (manager) gehad om alles door te spreken. Ze had ons ook even geroepen om te checken of het klopt. Dit klinkt heel vreemd, maar het is echt zo… ze rust echt op onze schouders omdat haar staff niet te vertrouwen is. Zelfs de buitenlandse werknemers. Dit is een verhaal apart. Twee buitenlanders (UK en Frankrijk), betaald, hebben geen zin meer om hier te werken en laten dat duidelijk merken door hun lichaamstaal. Zij heeft de functie van communicatie en hij is manager van het special needs appartement. Belangrijke taken hebben ze, maar ze kunnen het niet meer aan. Watjes! Didi moest even een back-up hebben en meningen naast elkaar leggen. Hierdoor zijn in de vergadering wel beslissingen genomen en verteld die voor de toekomst heel doorslag gevend zijn. Een belangrijke stap is gemaakt m.b.t. de leerkrachten van de Lotus school. Ze geven les op de ochtend en na de lunch, om 13.30 uur kunnen ze naar huis. Op deze manier worden ze gedwongen om in de ochtend te werken binnen het rooster wat er is. (Ze deden in de middagen sowieso al helemaal niets meer.) We kunnen de kinderen nu een goed middag programma aanbieden. Er worden twee leerkrachten ingehuurd die de Mongoolse taal en wiskunde/rekenen geven, één huismoeder is afgestudeerd in Engels en gaat de kinderen Mongools-Engels geven, één huismoeder is erg goed in schaken, dus dat wordt een schaakclub. Een andere huismoeder is goed in handwerken, dus… je raadt het al… een goed, strak en leerzaam curriculum voor de middagen. Didi vindt dit wel een goed idee. Het sluiten van de school ligt nog steeds in de week, maar ze weet dat er iets moet gebeuren. De leerkrachten zijn erg boos op ons. De dames hebben alleen niet door dat ze niet eens achteruit gaan op salaris, maar wel minder uren hoeven te werken en hier aanwezig hoeven te zijn.  De kinderen beschermen ons optimaal, want wat doen deze dames… ze klagen over ons tegen de kinderen. Wat ze niet weten is dat de kinderen ons alles vertellen. Het lijkt wel één grote soap! Hoe dan ook… deze actie is bijna geslaagd. Er zit beweging in en we gaan met frisse moed na de feestdagen verder.

Tijdens Tsagaan Sar zijn de jongens uit Erdenet ook in Gachuurt om dit feest te vieren. Het zijn allemaal pubers. Dus… op het terrein van Lotus gaan heel wat hormonen te keer. De oudere meiden zijn opeens buiten omdat de jongens buiten zijn. Ja… er is volop beweging in Lotus. Fantastisch om te zien gebeuren. Intussen hebben we hier dezelfde functie die we thuis ook hebben. We zijn de oom en tante die alle te horen krijgen m.b.t. relaties, verliefdheden en geheimpjes die nog niet bij de ouders (hier Didi) mogen komen. We zien van alles, horen van alles en benoemen naar de kinderen wat we zien en horen. Ze nemen ons in vertrouwen en het is een plezierige extra dimensie in het werken hier.

Tsagaan Sar is druk voor ons omdat Didi en wij de enige zijn die de kinderen uit kunnen nodigen om in hun huis te komen eten. Op zondag avond hebben we dan ook zes keer het hele ritueel van Tsagaan Sar in ieder huis gehad. Zes keer het eten van buuz, drinken van seabuckthorn thee en het snoepen van zoetigheid. Dit met optredens van de kinderen die ze hebben voorbereid. Super gezellig allemaal, maar na het zesde huis zit je helemaal vol van al die buuz. De kinderen geven Didi en ons tweetjes een speciale plaats in het huis. We krijgen op die manier erg veel waardering en liefde van de kinderen.

Op maandag was het vervolgens de Tsagaan Sar begroeting in de ochtend. Alle kinderen staan in een rij van jong naar oud en de volwassenen zitten in een rij van oud naar jong. Eén voor één komen de kinderen dan hun begroeting en gelukkig Tsagaan Sar wens geven. Allemaal in de traditionele deel. Wat een leuke ervaring is dit. We zijn super blij dat we dit mee kunnen maken. (In de tussentijd dat we kinderen over de vloer hebben met allerlei vragen heeft Bat-Erdene, eenjongen uit Erdenet, die we nog kennen uit de tijd dat we hier eerder hebben gewerkt voor een jaar, het volgende zitten typen in het verslagje: I love you 2 Toch leuk!) Na de begroeting hebben we met z’n allen in de eetzaal een uitgebreide lunch gehad. Na het eten was het tijd voor de cadeautjes van overal op de wereld. Verschillende mensen hebben van overal vandaan cadeautjes opgestuurd. Voor ieder kind was er iets opgestuurd. Helemaal super, want zo heb je allemaal verschillende dingen voor de kinderen. Het viel in goede aarde.

We kunnen nu niet meer schrijven i.v.m. de feestdagen hier. We zullen volgende week, hopelijk op tijd, weer een verslagje opsturen. In Nederland is iedereen met Carnaval bezig of heeft gewoon lekker vakantie tussen al het feestgedruis. Wat je ook doet… geniet er maar lekker van!

(foto’s zijn aangevuld t/m zondag 10 februari 2013, volgende week de rest van deze week.)

Groetjes, knuffels en dikke zoenen,

XXXSTANNY&FRITZXXX