De tweede werkweek in het nieuwe jaar!

Het is onze ervaring dat het altijd even moeilijk is om na een bezoek de draad weer goed op te pakken. De tweede week was moeizaam en de eerste keer dat de week voorbij kroop. Dit kwam vooral door de volwassenen. Al de tijd dat we met de kinderen hebben gewerkt ging snel. Echter tussendoor… was het lastig voor ons. Dit keer was het extra lastig omdat er meteen een compleet andere structuur was op de school. Verschillende leerkrachten waren afwezig omdat ze seminars hadden. Dit hield in dat sommige klassen geen leerkracht hadden. Wij hebben dat overgenomen. Natuurlijk niet de Mongoolse lessen en het rekenen. Dat moet in het Mongools gebeuren. Maar we hebben wel les gegeven. We hebben, let op… alles in het Engels, les gegeven in aardrijkskunde, handvaardigheid, dans, drama en veel plezier gehad met de kinderen. We zijn begonnen met alle groepen in één lokaal. En dan praat je dus over 29 kinderen in de leeftijd van 4 tot 11 jaar samen. Dat was slechts twee keer. Super leuk, want op die manier konden ze ook elkaar laten zien wat ze allemaal al hebben geleerd m.b.t. de Engelse taal. De oudste kinderen waren echt trots op de kleintjes. En… het respect van de kleintjes naar de grotere groeide. Dit was echt genieten. Grade 5 heeft zelfs les gegeven (in het Engels) aan grade 4 over de wereld, de continenten en landen. Trots dat ze waren! Werkelijk… ze gingen helemaal naast hun schoenen lopen. En terecht! Want ze deden het erg goed.

De kinderen leren echt zo ontzettend snel het Engels. En dan te bedenken dat hun eigen leerkrachten vinden dat de Lotus kinderen slow learners zijn. No way! De leerkrachten zijn slow workers. Maar goed… wij genieten van hun leergierigheid.  De meeste zijn erg gretig om nieuwe dingen te leren. Niet door alleen maar te copieren van opdrachten en overschrijven, maar door zelf na te denken en door te ontdekken. Door elkaar helpen, fouten te maken en gewoon weg door te onthouden. We zijn enorm trots op ze. Dat werd afgelopen zaterdag nog een keer extra onderstreept door de Amerikaanse vrijwilligers (leerkrachten van de American School in Ulaanbaatar… ze komen om de week op zaterdag ochtend). Ze geven aan verschillende kinderen van de lagere school  extra Engelse les en ze waren verbaasd over het niveau wat ze hebben. Zeker als je de leeftijd van de kinderen in je hoofd hebt. Nou… dat was een veer in onze r..t! (Oeps… kijk uit… aambeien! ; ) Leuk om zo indirect een compliment te  krijgen op het werk wat je hier doet.

Vandaag, zondag zijn we vroeg naar UB gegaan, kregen een lift van de dokter die ons passeerde. We hadden afgesproken met Anna om spullen te gaan kopen voor de bibliotheek. Er is een grote sponsor die alleen geld wil geven voor de bibliotheek. Nu is de bibliotheek behoorlijk goed voorzien van veel spullen. We hebben echter afgelopen week 100 nieuwe boeken gekregen, een zitje (tafel met 4 stoelen), een opbergkast met laden en losse bakken met deksel voor ontwikkelingsmateriaal. Helemaal goed dus. Er zijn voor de huizen ook kleine kastjes gekocht waar spulletjes voor het huis in bewaard kan worden. We hebben meteen dozen gevuld met potloden, kleurtjes, pennen, papier, gummen, puntenslijpers, plakband, schaar, spelletjes en dat soort dingen. Toen ze het kregen zijn de kinderen in alle huizen meteen enthousiast aan de slag gegaan met het gezellig maken van het huis. Maar goed… er is dus veel geld te besteden en zolang het bibliotheek gerelateerd is kunnen er spullen gekocht worden. We hebben dus twee kasten gekocht (voor boeken) en zijn naar een meubel winkel gegaan om lekkere luie stoelen te kopen voor de huizen. Weer eens iets anders! Toen we terug kwamen en ons rondje deden voor het busgeld en welterusten zeggen in de huizen konden we dus vertellen dat er heerlijke fauteuils aankomen. Nou… ze werden helemaal enthousiast!

De verwachte kou die is voorspeld voor Mongolië is er nog niet echt. Het is de afgelopen dagen overdag rond de -18. Dat is redelijk mild. Men had juist voorspeld dat het wel eens -50 zou kunnen gaan worden. Wie weet komt het nog, maar het feit dat de regering het advies heeft gegeven om de scholen vrij te geven is nu nog overbodig. We hebben vandaag in Ulaanbaatar rondgelopen en verschillende keren zelfs zonder handschoenen. Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar -18 voelt hier niet hetzelfde als -18 in Nederland. Als het in Nederland -18 is hebben wij echt wel handschoenen aan! ’s-Avonds wordt het dan wel weer kouder. We zullen afwachten of de extreme kou nog komt. Het is per slot van rekening nog steeds winter hier! En die winter is nog lang niet afgelopen. Als het zo blijft als nu… nou… dan is het heel goed te doen. We zitten in een warm gastenverblijf, hoeven maar een klein stukje te lopen naar de school dus ons hoor je niet klagen.

Groetjes en stevige knuffels voor iedereen!

XXXSTANNY&FRITZXXX