Met de kinderen blijft het leuk in het Lotus Children’s Center – Gachuurt.

Ja… met de kinderen blijft het inderdaad leuk in het Lotus Children’s Center in Gachuurt. We hebben het al eens vaker geschreven in de reislogger, maar de volwassenen zorgen voor de chaos hier in Lotus. Deze week spande de kroon echt! De hele week geen staff in het kantoor. Didi (directeur Lotus) is voor een dikke drie weken naar India. Bolormaa (manager Lotus) is eind december bevallen van een dochtertje en is nog met zwangerschapsverlof. Ze heeft veel bloed verloren en moet echt nog op krachten komen. Tuul (assistent manager) is afgelopen week één ochtend geweest om wat gekochte spullen te brengen. Verder… de twee maatschappelijk werkers zijn twee keer geweest, waarvan één dag ze beide zijn bezig geweest met  hun haren en make-up en de was doen voor zichzelf. Tja… het is niet anders. De leerkrachten hebben een lijst opgegeven wanneer ze er niet zijn omdat ze seminars hebben. Maar vreemd genoeg komen ze op de dagen dat ze eigenlijk seminar hebben toch op school. Ze draaien een vakantierooster, wat betekent dat ze of wel of niet komen en als ze er zijn geven ze geen les. Wij mogen van de leerkrachten niet voor 09.30 uur beginnen omdat de kinderen moe zijn. Het is eigenlijk dezelfde tijd als dat ons rooster normaal ook start, maar goed. En… de kinderen zijn niet moe… ze komen vanuit zichzelf naar school en beginnen zich de tweede dag van deze week al helemaal te vervelen. Ze vinden het maar wat leuk om les te hebben. Hun Engels gaat goed vooruit. Thomas (Tom) een vrijwilliger uit Australië is deze week gekomen om hier drie maanden vrijwilligerswerk te komen doen. Hij is hier aan het einde van de zomervakantie al geweest en heeft met ons toen de eerste keer de kleding uitgezocht en van het Sponge Bob House naar de opslag gebracht. Het was hem opgevallen dat het Engels van de kinderen zo goed is. Fijn… want dan kan er met de vrijwilligers gepraat worden. De primary leerlingen gaan ook echt rap vooruit in de Engelse taal. Ze racen de secondary leerlingen voorbij. Het is ongelofelijk maar waar. De secondary leerlingen komen niet opdagen voor de Engelse les. Voor vier kinderen is een gratis cursus aangeboden als ze een bepaald level halen. Dit kunnen ze bij Stanny halen en dan beginnen aan de cursus. Ze komen echter niet. Helaas! Jammer hoor, want dat is natuurlijk een gigantische aanbieding. Maar goed… er gaat gelukkig ook veel op een hele prettige manier. De kinderen komen naar ons toe met hun problemen en vragen. De primary leerlingen weten wat er van ze wordt verwacht en doen het goed. Ze spelen tegenwoordig heel goed naast elkaar in de bibliotheek en er vindt steeds meer samenspel plaats. Dit was in het begin ondenkbaar.  Vanuit zichzelf aan een spel beginnen was er eigenlijk niet bij. Nu hebben ze ideeën en komen met vragen over hun ideeën die ze willen uitvoeren. Er wordt volop genaaid, geborduurd en gebreid. Na afloop ruimen ze hun spulletjes ook op. Helemaal goed toch! Dat hebben we voor elkaar gekregen. Het heeft wat tijd en energie gekost en veel uitleg hoe we het graag zouden zien. Maar… ze pikken het goed op en voeren het ook uit. De oudere kinderen komen ’s-avonds bij ons binnen met vragen over van alles en nog wat. Omdat het merendeel van de oudere kinderen meiden zijn is het vaak meisjes gerelateerd. Het loopt uiteen van puistjes op het gezicht, een schrale huid , pijnlijke borstjes tot advies vragen over hoe ruzies op te lossen. Ze komen vol trots naar ons gastenverblijf om te laten zien wat ze hebben gemaakt of gewoon even te kletsen, een knuffel te krijgen of even individuele aandacht te ontvangen. We worden in vertrouwen genomen en conflicten die ontstaan met ons uit onbegrip of door taalproblemen zijn heel snel weer opgelost. Ze weten dat we strikt en consequent zijn, maar dat het van korte duur is en ze altijd weer bij ons terecht kunnen komen. Eén van de meiden had het in het Lady House zo bont gemaakt dat de huismoeder aan het huilen was en wilde vertrekken. Ik heb dat meisje behoorlijk heftig toegesproken en uiteindelijk ook naar een ander huis overgeplaatst. Het zou de derde keer zijn dat een huismoeder uit dat huis weg gaat. De huismoeder zou in eerste instantie toch blijven nadat er actie was ondernomen. Helaas… ze is nadat ze haar vrije dagen had nog niet terug gekomen. Het meisje is een dag boos gebleven en ontdekte dat ze toch weer een nieuwe kans kon krijgen. We kunnen enorm genieten van de kinderen. Het gaat goed tussen hen en ons. Zoals de titel van deze week al aangeeft, met de kinderen blijft het leuk in het Lotus Children’s Center. Echter die volwassenen! Door hen is het erg zwaar. We kunnen niet op ze bouwen. We draaien op het moment overdag en ’s-avonds hier alles alleen. Dat maakt het niet gemakkelijk.

Stanny’s Mongools gaat goed vooruit. Niet dat ze het nu spreekt, maar ze verstaat met de dag meer en meer! Als iemand iets in het Mongools zegt tegen een ander dan kan ze heel vaak vertellen waar het over gaat. Ongelofelijk hoe snel je een taal dan kunt opsteken. Zeker als je gevoel voor taal hebt. Morgen gaan we naar Ulaanbaatar. Onze vrije dag. Vaak hebben we daar niet zo’n behoefte aan, maar dit keer wel. We gaan Ariuntuya opzoeken. Ze is de Mongoolse vrijwilligster die ons zes jaar geleden hielp in de weekenden als we in Yarmak voor Lotus werkten. Zij deed de vertaling dan voor ons. Ze heeft in de tussentijd voor de United Nations gewerkt  en was gestationeerd in Noord-Korea. Leuk om haar weer te ontmoeten. We hebben haar nu een jaar of twee niet gezien, dus er valt een hoop te vertellen.

Groetjes en dikke zoenen voor iedereen!

XXXSTANNY&FRITZXXX