Lotus Children’s Center… Mongolië… ongekend.

Het is echt compleet anders dan we tot nu toe in Mongolië hebben meegemaakt. Wat? Regen! Ja… voor ons is het heel normaal om regen te hebben in Nederland, maar in Mongolië is het uitzonderlijk. We hebben deze week twee keer regen gehad. En meteen gaan de kinderen naar buiten om lekker nat te worden. Ze komen ons laten zien dat ze nat zijn geworden en door de regen natte haren hebben gekregen. Fantastisch om te zien hoe blij men kan zijn met regen. Wij worden er normaal gesproken in Nederland chagrijnig van. Het is maar wat je referentie kader is. De tijdsduur van de regen was kort, maar hevig. Binnen één uur was het gebeurd. Maar genoeg om de grond goed nat te maken. Dus om het hier in Mongolië groen te krijgen was dit zeker tweemaal een hele goede start. We zien het ook rondom ons heen gebeuren. Het kleurt groen op de bergen en blaadjes komen te voorschijn. Vervolgens is het prachtig zonnig weer! Heerlijk buiten zitten en spelen. Een echt zomers gevoel. En dan… vanuit het niets… kou en sneeuw. Weliswaar geen sneeuw die blijft liggen, maar toch… sneeuw en stevige wind. This is Mongolia.

Deze week hebben we ook compleet verbijsterd gekeken hoe de social workers hier te werk gaan. Drie vreemde voorvallen vonden plaats. Allereerst een gigantische uitval tegen één van de huismoeders. Echt niet voor de poes en buiten alle proporties. Een oordeel geven over het functioneren van de huismoeder terwijl de maatschappelijk werker nooit de huismoeder trainingen bij woont. Vervolgens aan de huismoeders informatie geven die compleet indruist tegen wat Didi (directrice Lotus) en Bolormaa (manager Lotus) hebben besloten. We werken er al een hele tijd naar toe om een goed en sluitend middag lesrooster te hebben waarin de huismoeders lessen geven aan de kinderen. En de huismoeders ook de vaardigheden en specialisaties hebben om dit te doen. Dit omdat de leerkrachten niet goed functioneren. Die geven gelukkig alleen nog maar in de ochtend les en vertrekken dan. De social worker vertelt vanuit het niets dat het afternoon curriculum niet nodig is. Geen lessen, alleen huiswerkbegeleiding. Excuse me??!! Waar was ze toen dit in de vergadering uitvoerig is besproken en met welk nut en functie? Niet te vergeten… dit mededelen twee weken voor de zomervakantie. De kinderen krijgen zelfs meer lessen en betere lessen dan in de oude situatie. Dit is pas ondermijnen van gezag en plannen. Maar goed… gelukkig melden de huismoeders zich en vragen aan ons naar wie ze nu toch moeten luisteren. Dat ze in de war raken van deze informatie. We hebben aangegeven dat het belangrijk is om te volgen wat Didi en Bolormaa hebben besloten. Zij zijn degene die hier leiding geven en de baas zijn. Wij voeren alleen uit wat ze willen en dat is het afternoon curriculum met lessen door de huismoeders. Een volgend voorval gaat echt over de klas en de social worker die les geeft. Nou… over geen structuur en overwicht gesproken. En dan niet te praten over de inhoud. We hebben nu een video met een voorbeeld… daar lusten de honden geen brood van. We zullen het niet op de reislogger zetten want het is echt te triest. De kinderen maken elkaar af onder de ogen van deze social worker. We vonden het allebei zo erg om te zien! De kinderen waren ons ook in de gaten aan het houden of we zouden reageren, want ze wisten dat ze de mist in gingen met hun gedrag. Echter… het is ook compleet te verklaren door de houding van degene die voor de klas stond. Het derde voorval was tijdens een bespreking. De social worker zei tegen degene die aan het vertalen was dat het niet naar ons vertaald hoeft te worden. Vanuit de lichaamstaal en flarden van Mongools, wat Stanny een beetje is gaan verstaan, werd dit duidelijk voor ons. Zeker toen Tsatsaa, die dus vertaalde, non-verbaal aangaf dat ze het niet mocht vertalen nadat we het concreet hadden gevraagd. Nou ja… is dat een vorm van samenwerking? Het onderwerp waar het over ging was communicatie! Snap jij het snap ik het?

Gelukkig gebeuren er meer positieve dingen. De kinderen zijn vol enthousiasme bezig met de Engelse testen. Ze vinden het spannend en soms zelfs moeilijk, maar de motivatie om zo goed mogelijk uit de verf te komen is groot. De meeste scoren iedere keer dan ook behoorlijk hoog. Volgende week vrijdag hebben ze de uiteindelijke test. We kunnen wat dat betreft dan ook enorm trots op ze zijn. De gespreken die we kunnen voeren zijn ongekend. Ze snijden allerlei onderwerpen aan en ze stevenen de secondary kinderen voorbij. Stanny heeft heel goed werk afgeleverd, iets om trots op te zijn. Verschillende kinderen zouden zo naar de internationale school kunnen. Stoer hoor. Didi heeft ons ook gevraagd om een advies lijst te maken welke school voor de kinderen goed zou zijn. Zeker voor de kinderen die in Grade 4 en 5 zitten. Echter de jongere kinderen krijgen ook een advies, omdat sommige volgend schooljaar naar een andere school zouden kunnen gaan. Dit is erg leuk om te doen, want we moeten niet alleen rekening houden met hun Engels, maar ook met hun sociale vaardigheden, gedrag en houding.  De rapportages over de kinderen, zowel over hun Engels als hun sociale vaardigheden, zijn klaar! We hebben ons werk er eigenlijk op zitten. De laatste twee weken, waarvan één samen met Angie en Will, zijn echt afronding en overdragen. Slik! Het kost ons moeite om dit te doen. We zullen ze moeten afstaan aan Angie en Will. We voelen nu al dat het niet gemakkelijk zal gaan worden.

Groetjes, knuffels en dikke zoenen,

XXXSTANNY&FRITZXXX