Eerste week in Gachuurt en ons gastenverblijf in het Lotus Children’s Center.

Nou… na een week zonder internet hier in Gachuurt dan een update van onze ervaringen. Het is onhandig om geen internet te hebben, maar aan de andere kant went het wel heel snel. We hebben trouwens niet zo heel veel tijd gehad om eventueel te kunnen internetten.

Op zaterdag 8 september zijn we, nadat we nog wat boodschappen hadden gedaan, verhuisd naar Gachuurt. Om 12.30 uur werden we opgehaald door de taxi die we via het Lotus Guesthouse hadden geregeld. Door de drukte in Ulaanbaatar hebben we er lang over gedaan om de stad uit te komen (1 uur). Vervolgens waren we binnen een half uur in Gachuurt. Daar hebben we allereerst ons gastenverblijf opgeruimd en gepoetst. De volgende dag de koelkast gepoetst en ja… toen waren we een beetje gesetteld in het weeshuis. De kinderen moesten er wel even aan wennen dat we er waren. Ze waren erg nieuwsgierig wat we allemaal aan het doen waren. Het poetsen was een interessante bezigheid voor ze.  Op zondag hadden we meteen actie in de tent. Eén van de kinderen (Turmunkh) had een gat in zijn wang. Wat te doen als je zo afgelegen woont en geen Mongools spreekt. We hebben uiteindelijk Bolormaa (manager) gebeld en via haar de dokter laten bellen. Uiteindelijk is een huismoeder naar het ziekenhuis gegaan met  Turmunkh. Er is uiteindelijk niets gebeurd met zijn wang dan alleen schoonmaken en een pleister erop. We waren verbaasd, want volgens ons had het echt wel gehecht moeten worden.

De schoolweek en in Gachuurt wonen was een ervaring op zich. Een vermoeiende ervaring, want er moet nogal wat gebeuren hier. Er is namelijk een gebrek aan structuur en personeel. Prioriteit nummer één zijn voor ieder huis één en liefst twee huismoeders. Nu is er maar één huismoeder voor al de kinderen. Het zouden er zes (liefst dus twaalf) moeten zijn. En net zo als bij iedereen wordt het een chaos als er geen leiding en structuur is in je eigen leven. De kinderen nemen het er gewoon lekker van dat er geen toezicht is. Soms kan het dan ook behoorlijk agressief zijn naar elkaar toe. Als het echt heftig is en we zijn er niet bij wordt er gelukkig op onze deur gebonsd of zoeken ze ons en dan hebben we het negen van de tien keer wel een beetje onder controle. Het blijft moeilijk omdat we geen Mongools spreken en het niet verstaan. Wel hebben we uitdrukkingen geleerd om ze rustig te krijgen. Hoe lager je stemgeluid, hoe rustiger ze worden. Grappig… we nemen de geluiden gewoon over van wat we zien omdat we de taal niet machtig zijn. Zoals: HOESJ! en OY!!... het werkt en dat is het voornaamste. Het zijn schatjes hoor, het ligt aan gebrek aan volwassenen en begeleiding.

De schoolweek verliep heel goed. In het begin van de week was het nog even moeilijk bij binnenkomst. Ze moeten in rijen klaar gaan staan voor de school. Dat ging de eerste keren goed, maar woensdag was het puinhoop. Ze waren aan het duwen, trekken, schoppen, stenen gooien, spugen en schreeuwen. Toen de eigen leerkrachten kwamen is meteen duidelijk gemaakt dat dit echt niet kan. De rest van de week hebben we daar echt profijt van gehad. De kinderen willen ook ontzettend graag een sterretje verdienen op de beloningslijst die op school hangt. De afspraak is: om 9 uur bij de school staan, in rijen gaan staan en bij binnenkomst naar de eigen klas en daar rustig gaan zitten om te starten. Omdat het altijd wachten is op de eigen leerkrachten is dat best lastig voor ze. Maar er zijn nu al twee weken voorbij gegaan waarin er door veel leerlingen een beloning verdiend is. Ze gaan er voor! Zo proberen we het uit te breiden naar meer dingen op school en uiteindelijk ook naar de rest van de uren daarbuiten en in het weekend.

We hebben deze week zelf hard gewerkt aan een lijst per huis voor de dagelijkse structuur van de dag.  In pictogrammen hebben we het met klokjes in een lijst weergegeven. Zodra er huismoeders komen moeten we dit meteen gaan invoeren. Als dat te lang gaat duren proberen we het al eerder in te voeren bij de kinderen in hun huizen. We zijn ook deze week gestart met de activiteiten na school. Op maandag hebben de kinderen die hier op school  zitten (primary school) drama en spelletjes (bordspelen), op dinsdag handvaardigheid en spelen met speelgoed. Dit moet nog aangeleerd worden. Op woensdag sport en lezen in de bibliotheek van school. Donderdag buiten spelen (nu het weer het nog toe laat) en computeren. Vrijdags massage en televisie kijken. Voor de oudere leerlingen die naar UB toe gaan voor hun school (secondary school) is het op maandag lezen en Engelse les en op dinsdag computeren en drama. Woensdag weer Engelse les en Rots en Water. Donderdags wordt het dan lezen en handvaardigheid, Duitse les (er zitten twee weeskinderen op een German School en wij proberen hen daar bij te helpen) en een privé Engelse les. Op vrijdag computeren en televisie kijken. Ook hiervoor hebben we gewerkt met pictogrammen en de woorden.

Het was qua weer nog goed te doen deze week! Voor september is de temperatuur erg lekker. ’s Morgens is het fris en heb je echt wel een jas nodig (we hebben zelfs al een isohemdjes gedragen), maar het zonnetje schijnt en het is ’s middags lekker zonder jas. Tegen de avond koelt het dan weer af. Maar… we slapen nog steeds met het bovenraampje open en er staan nog steeds geen ijskristallen op het raam.

Het is intussen zaterdag 15 september en morgen gaan we op onze vrije dag naar Ulaanbaatar. We gaan een droogrekje kopen en op zoek naar een wasmachine, die ook nog in Gachuurt afgeleverd kan worden. (De wasmachine die in het gastenverblijf staat kan niet aangesloten worden in de badkamer omdat er een kraan ontbreekt met de juiste aansluiting. In het babyhouse is er wel een aansluiting. Daar hebben ze er meer aan. Het is een groot ding.) Om hier de hele tijd alles met de hand te wassen is niet echt een pretje. Zeker spijkerbroeken is dan een ramp natuurlijk. Verder natuurlijk de mail checken en foto’s en dit verhaal op de reislogger zetten. We zullen ook boodschappen gaan doen. Kleine dingen die we nodig hebben hier. Gewoon gezellig rond sjouwen in UB. En… niet onbelangrijk… ook weer op zoek naar een goede eetplek voor de Dappere Dodo’s van De Hilt. We hebben al drie hele leuke plekken gevonden om te kunnen eten. Het is wat dat betreft veel moderner geworden in Ulaanbaatar als we het vergelijken met de vorige keer dat we hier een jaar hebben gewoond.

Nou… tot de volgende update!