Een compleet andere week, met een totaal ander gevoel!

Dinsdag hadden we het allebei even helemaal gehad met de leerkrachten in de ochtend. Ze zijn ons aan het dwarsbomen. Niet op het gebied van lesgeven of hoe we omgaan met de kinderen. Nee..... ze gooien het op het poetsen (wat wij altijd doen na schooltijd.) Daarover hebben ze van Didi een opmerking gekregen. Vervolgens pakken ze dat aan om ons in de wielen te rijden en de kinderen te

laten poetsen als ze tussen de middag moeten gaan eten. Dat moet eigenlijk best wel op tijd anders start het middag curriculum te laat. Ze zijn nu een strijd aan het voeren naar ons toe. Heel vervelend, en ook nog ten koste van de kinderen. Ze spelen het uit naar de kinderen. Er wordt door de leerkrachten over ons gepraat en daar worden de kinderen gespannen van. De kinderen zitten echt in een dilemma. Maar ja... zo gaat het hier op het moment met de "dragons" zoals we ze noemen, het is gewoon een kinderachtig spelletje. Een spel waar wij weigeren aan mee te doen.

Tot overmaat van ramp komen er ook nog onverwachts dokters de kinderen testen op TBC (kinderen helemaal van hun à propos) en wordt er een workshop gegeven door een eventuele nieuwe sociaal werker. Dat laatste was echt super beroerd. Die wordt het dus zeker niet. Maar goed… we kwamen na school terug in de guest room en hadden er echt de balen van. We waren moe, hadden er geen zin in en baalden als een stekker. Echter... nadat we in alle huizen waren geweest voor het geven van het busgeld... waren we weer vol energie en vrolijk. De kinderen geven de juiste en goede energie. In ieder huis gebeurde wel iets waar we vrolijk van werden en waardoor we konden genieten van de kinderen. Daar doen we het uiteindelijk ook voor. Dat is wel duidelijk. De dragons laten we voor wat het is. We doen ons gedeelte goed en proberen ons vooral niet mee te laten slepen in hun concurrentie gedrag en de strijd die ze willen voeren. Zeker niet d.m.v. de kinderen! Dat uitspelen willen we niet laten gebeuren. Dus van ons uit geen negatief geluid over de leerkrachten naar de kinderen toe. (We moeten wel eerlijk zijn dat dit zo nu en dan ontzettend moeilijk is, want ze (vooral de drie oudere draken) halen zo nu en dan het bloed onder onze nagels vandaan.)

Donderdag kwam de Coca Cola company met een donatie. Er werd op school ook gefilmd wat natuurlijk voor de PR van Coca Cola (MCS) goed is. Echter er hangt voor Lotus ook een flinke financiële donatie aan vast. De bedoeling is om daar een basketbal veld van te maken op het terrein.

Vrijdag was echt een compleet andere dag dan normaal. Beide hebben we weer eens afzonderlijk van elkaar gewerkt. Iets wat we haast nooit doen hier in Lotus. In de ochtend heb ik de Engelse lessen gedaan (review) en Stanny is begonnen met compleet andere taken. Suugi is onze nieuwe (accurate en goeie) collega van Lotus. Ze werkt op de administratie. Maar zit nu nog in de bibliotheek met haar bureau. Stanny heeft haar geholpen met de dropbox, de e-mails te organiseren en beantwoorden van de vrijwilligers die zich hebben aangemeld. De Engelse collega (Anna) die weg is gegaan heeft een giga zooitje achter  gelaten en mails niet beantwoord of de eventuele vrijwilligers voor het zomerkamp verkeerd geïnformeerd. Dus… die rommel moet recht gezet worden. Echter Stanny had nog hele andere taken tussendoor! Mijn hemel… ze is de hele dag in de weer geweest met die e-mails, met het helpen van Tom in de keuken (Hij heeft nog nooit gekookt en begon met sojabonen en tahoe te werken), de leerkrachten en kinderen van materialen voorzien, de was ophangen van één van de kinderen (al zijn kleren waren ongelofelijk vies en stonken een uur in de wind), de zusters de weg wijzen m.b.t. het checken van de kinderen (er werd op TBC getest), de psychologen een ruimte geven en de kinderen naar hen toesturen (waren van de week ook al geweest voor tests), naar de boiler huis om te controleren wat er toch in vredesnaam aan de hand is (de verwarming doet het al een paar dagen niet goed), de driver activeren om iemand op te halen die nodig is om in de boiler huis te checken. Alles door elkaar en achter elkaar. Dit tot vijf uur aan toe. Intussen was ik met de primary kinderen al in de bibliotheek om een film te kijken (“Whale rider” over een 12 jarig Maori meisje die oude tradities in ere houdt ondanks dat zij een meisje is en geen jongen en tegenwerking heeft van haar opa en de leider van de Maori’s. Een echte aanrader trouwens!) Na de film hebben we de school grondig schoon gemaakt. De toiletten waren echt bar en boos en de klaslokalen wilden we ook eens onder handen nemen, want dat doen de leerkrachten zelf niet. De hal en de bibliotheek doen we elke dag. Zeker op vrijdag weer. Waarom… nou… we dachten dat de lente zijn intrede had gedaan. Alle sneeuw weg. Wel ontzettende koude wind en qua gevoelstemperatuur kouder dan in de winter zelf, maar goed… de lente kondigde zich aan. Mooi niet. Vrijdag heeft het heel de middag gesneeuwd en er ligt weer een dikke pak sneeuw. En dan wordt de hal van de school echt wel vochtig, vies en modderig. Maar goed, dat is ook een deel van ons werk. Het verschuift hier steeds. Het enige constante is het werken met de kinderen op de Lotus school en in Lotus zelf. Vervolgens hebben we steeds andere taken en meer. Terwijl we ook aan het afstoten zijn van taken omdat we moeten gaan afbouwen. Ja… deze week is echt compleet anders. Er gebeurd hier veel. Zeker met de volwassenen die hier werken. Chaos ten top. Dit is het meest lastige stuk van ons vrijwilligers werk hier. Stanny kan haar hoofd goed koel houden. Ze is in Nederland gewend om veel dingen tegelijk en door elkaar te doen. Iets wat ik niet echt goed kan. Nou… die kwaliteit komt haar nu weer goed van pas en het komt voor Lotus ook heel goed uit! Ze is dan helemaal in haar element. In de chaos die de volwassenen veroorzaken (ontslag krijgen, ontslag nemen, nieuwe collega’s, werk weigering, niet na komen van afspraken, diefstal, dronkenschap van werknemers (ja… je leest het goed), onlogische werkwijze enz. enz.) We kunnen er regelmatig met ons verstand niet bij. We zeggen dan tegen elkaar met een vragende blik: “Begrijp jij het begrijp ik het?” Als dit in één organisatie in NL zou gebeuren, nou… dan was het voorpagina nieuws. Dit geeft ons regelmatig een moedeloos gevoel. Waar doen we het voor, waar vechten we voor, waarom werken die volwassenen niet mee. Verdo... (sorry)  Echter sommige dingen zijn in Mongolië blijkbaar normaal en gebruikelijk. Gelukkig geven de kinderen veel energie, gebeuren er veel vrolijke en gelukkige momenten. Daar genieten we dubbel en dwars van. Die koppies van ze, wat ze tegen ons zeggen, hoe goed ze vooruit gaan in hun Engels, hun groei in hun gedrag en houding en het vertrouwen wat we van ze krijgen en wat wij hun kunnen geven.

Twee youtube filmpjes van Lotus die we jullie graag willen laten zien!

-          Een muziek clip met de Lotus Children van een paar jaar geleden. Tuvxhin is de ster in de clip. De Mongoolse zanger is 'Quiza'.

http://www.youtube.com/watch?v=N8fRWDDqEcI

-          Een filmpje door fransen gemaakt in 2010. Het is nog in Yarmak waar Lotus eerst zat, maar het is een heel leuk filmpje om weer een indruk te krijgen.

http://www.dailymotion.com/video/xskrpg_comme-une-fleur-de-lotus-english-version_travel

Probeer het maar op te zoeken via internet!

Groetjes, knuffels en dikke zoenen,

XXXSTANNY&FRITZXXX