The capital city of the Netherlands is Amsterdam!

We hebben weer een leuke week achter de rug. De kinderen op de Lotus school gaan zo goed vooruit. Hun Engels gaat met rappe schreden… giga vooruit. Zeker grade 5 is al echt bezig met zinnen schrijven. Het is dan ook goed dat in het middag curriculum ook Engels gegeven wordt door één van de huismoeders. Ze krijgen dus Mongools Engelse les. Er kan dan in het Mongools nog extra uitleg gegeven worden over zaken die wij in het Engels niet goed genoeg uitgelegd krijgen.  Voor de leerkrachten is het niet gemakkelijk wat er ’s middags gebeurd. Ze vinden het nogal een bedreiging wat best te begrijpen is. We kunnen het hun niet fatsoenlijk uitleggen vanwege de taal. Maar goed… ze werken ook niet echt mee. De kinderen krijgen plotseling heel veel huiswerk en we horen via de kinderen wat de leerkrachten tegen de huismoeders (die ’s middags les geven). De leraren hebben het lef om de huismoeders beperkingen op te leggen. Bv. dat ze eerst het huiswerk van de kinderen moeten begeleiden en dan pas hun eigen les mogen draaien. Of… aan grade 3 mag ineens geen Mongools script gegeven worden. (Het traditionele schrift van Mongolië) Maar… dan kennen ze Stanny nog niet. De huismoeders moeten gewoon de geplande lessen geven. Geen flauwe kul! Binnen één minuut trekt ze het weer recht en iedereen volgt het geplande schema weer. Wat er ook door de leerkrachten gezegd wordt. Het huiswerk wordt echt wel gemaakt. Dat doen de meeste kinderen nu dan ook vanuit zichzelf op school. Ze willen het graag af hebben. De huismoeders genieten van hun extra taak. Ze geven stuk voor stuk ook goed les in de vakken die ze geven. Fantastisch om te zien. Onze taak zit ‘m vooral in het organiseren, wat goed gaat. De geldingsdrang van de leerkrachten is ineens gigantisch groot geworden. Ze zijn nu ineens in staat om ’s morgens om 09.00 uur aanwezig te zijn op school. Er wordt ook ineens meer les gegeven in de ochtenden.

Ik ben op dit moment veel meer bezig met het gedrag van de kinderen. Hoe ze reageren, zich gedragen en uiten. Hun emoties in evenwicht brengen en houden. Dit lukt aardig, maar ik wil per se dat het zich zo ontwikkeld dat ze het geheel vanuit zichzelf kunnen. Dit is erg veel gevraagd, maar… toch ga ik ervoor. We shall see! Stanny is vooral bezig met het organiseren, regelen, delegeren (van mij) en Engelse les geven. Ze wil graag dat alle doelen de we voor ogen hadden ook gerealiseerd zijn voordat we weg gaan. Nou berg je dan maar. Haar energie is niet te stuiten! Gelukkig komen er steeds meer dingen tot stand of worden gerealiseerd. Zo is, na 6 maanden (best kort), eindelijk geregeld dat de kabel voor televisie is aangesloten en internet is onderweg. Hé hé… de kinderen komen weer een beetje meer in de wereld te staan. Het voedsel zal een groot probleem worden, maar ook daar gaan we hard aan werken. We hebben verschillende dingen in de week gelegd, sommige dingen al vrij lang geleden… het begint zijn vruchten af te werpen. We proberen ook nog het vrijwilligers beleid een beetje aan te passen. Op dit moment hebben we al heel vaak vrijwilligers moeten begeleiden in hun eigen project. Nou… dat slaat natuurlijk nergens op. Dit proberen we te veranderen. Wat best nog kan. Als vrijwilligers Lotus een project aanbieden moeten ze het ook zelf kunnen regelen en afmaken. Veel vrijwilligers hebben niet in de gaten dat Mongolië een heftig land is en dat deze kinderen toch een problematiek met zich meedragen. Het gaat er niet om dat ze de kinderen zielig vinden, want dat zijn ze niet en daar help je ze niet mee. Het is voor de kinderen veel leuker om het echte leven te zien, want daar komen ze later ook in terecht. Veel vrijwilligers willen op het Lotus terrein slapen, maar dit is geen resort. Je kunt hier niet uitslapen en er wordt voortdurend wat van je gevraagd. Als je hier niet op bent voorbereid kan vermoeidheid je parten spelen. Veel vrijwilligers worden erg ziek door vermoeidheid en het voedsel hier. Dan haken ze af en komt er geen project meer tot stand. Er wordt iets begonnen maar er wordt dan niets afgemaakt. Wie weet gaat het ons lukken om dit een beetje te veranderen.

Afgelopen vrijdag hebben we met de Dappere Dodo’s van De Hilt geskyped. Met kinderen van Lotus op schoot en om ons heen hebben we met Nederland kunnen spreken. Erg leuk. Ja… het komt nu steeds dichterbij. Over zeven weken zijn ze hier in Gachuurt om te werken aan de Lotus Shop. De primary kinderen konden vragen stellen in het Engels. Wij kregen een spiegel voorgehouden.  Eén van de Dappere Dodo’s gaf wel het goede antwoord op de vraag “What is the capital city of the Netherlands”, maar kreeg als reactie: “Give me a good sentence.” Fantastisch! Het antwoord “Amsterdam” was niet voldoende. Nee… het moest zijn: The capital city of the Netherlands is Amsterdam. Tja… sorry, zo leren we ze hier in volzinnen te praten.

De secondary leerlingen krijgen in de gaten dat wij bijna weggaan en dat het einde schooljaar in zicht komt. Ze zien de primary kinderen behoorlijk gemakkelijk met ons communiceren, dus… dat willen zij ook. Ze kloppen nu aan met hun Engelse huiswerk en willen Engelse les hebben. Ze zijn jaloers op de primary kinderen. Trouwens… over jaloers gesproken! Dalai, de jongste leerling op de Lotus school is helemaal gek op mij. Het gaat zo ver dat als een ander mij omhelst of knuffelt Dalai daar meteen op reageert. Ze begint te slaan en te bijten (niet door bijten trouwens). Toen Stanny mij op school een omhelzing gaf kwam Dalai aanrennen en wilde meteen een knuffel van mij. Ze keek Stanny aan met een blik van “He… niet doen!” en maakte een spuug beweging naar Stanny. Werkelijk… het is me een portret! Het is nu nog grappig, maar als we hier niet op reageren en corrigeren dan wordt dit een moeilijk dametje. Jullie zouden ze moeten zien… het is een kleine dondersteen. (foto 441) Stanny heeft echter ook een aanbidder! Ja… Bosoots begroet haar als we naar school lopen met: “Stanny… I love you”. Een fantastische knaap uit grade 4. (filmpje 045)

Didi is terug gekomen uit Australië. Ze was te laat om bij het overlijden van haar vader te zijn, maar heeft een goede tijd gehad met haar gezin, familie en vrienden. Het heeft haar goed gedaan. Toen ze zaterdag terugkwam in Gachuurt werd ze helemaal enthousiast ontvangen door de kinderen. Er werd voor haar nog gezongen (in de tussentijd is ze ook nog jarig geweest) en buiten werd de zin “I love (hart) u” gevormd door de kinderen zelf. Ze hebben haar echt gemist en dat lieten ze merken. Erg leuk en goed om te zien.

In plaats dat de Britse leerkrachten van de British School of Ulaanbaatar naar Gachuurt komen zijn we nu naar de school in UB gegaan om sport, games en art te krijgen. Met 10 primary en 10 secondary leerlingen zijn we zondagochtend vertrokken om op deze school rond te lopen en sport te krijgen. In het computer lokaal kregen ze uitleg over games (in het Engels) met hoge educatieve waarde en nog leuk ook. Verder hebben ze nog een leuke handvaardigheid activiteit gehad. De kinderen waren erg onder de indruk van deze grote en nieuwe school. Hoe georganiseerd en schoon het er was. Maar vooral hebben ze genoten van de aandacht die ze kregen van 8 Engelse leerkrachten van deze school. Toen we terug kwamen in Gachuurt hadden ze veel te vertellen.

Op naar de volgende week. We hebben er weer zin in… enne… Didi heeft in de gaten dat er veel moet gebeuren en zit vol energie om er aan te gaan werken. Dat motiveert alleen maar meer.

Groetjes, knuffels en dikke zoenen,

XXXSTANNY&FRITZXXX