Misschien wel de zwaarste week.

3 juni 2013 - Seoul, Zuid-Korea

De afgelopen week was misschien wel de zwaarste week van ons vrijwillig avontuur in Mongolië. Het had natuurlijk vooral te maken met de afsluiting van alles, het afscheid nemen van de kinderen, de allerlaatste dingen regelen en als klap op de vuurpijl het inwerken van Angie en Will. Dat laatste had wat meer impact dan we hadden verwacht. Niet zozeer omdat ze het langzaam aan in de week over gingen/moesten nemen als wel iedere avond nog bij elkaar zitten, na het avondeten en het verdelen van busgeld aan de kinderen, om dingen door te spreken. Alle kinderen zijn doorgesproken, roosters, afspraken enz. enz. Hierdoor kwamen we een beetje in de knoop met wat kleine dingen die toch nog moesten gebeuren. Maar… yes… het is gewoon gelukt! Will en Angie zijn absoluut een hele goede keuze. Ze hebben de juiste klik met de kinderen en de kinderen met hen. Thank G! We hadden het verwacht, maar kregen in deze week de bevestiging. Dat gaat nu helemaal goed komen.

Het was een chaotische week. Mede doordat het donderdag graduation voor Grade 5 was en de ABC-party voor Grade 1. Vrijdag kwam MCS – Coca Cola Company en daarin werden nog een keer optredens gedaan. De kinderen kregen donaties uitgereikt. Op zaterdag 1 juni was het  Children’s Day. Dit wordt in Mongolië groots gevierd. Dus… ook op Lotus. Na het ontbijt werden er cadeautjes uitgedeeld voor alle kinderen. Vervolgens kwam er meteen een groep “vrienden van Lotus” om donaties te brengen en daarna… op naar Ulaanbaatar.  Stanny en Fritz zijn meegegaan naar Sukhbaatar Square met in totaal elf kinderen. Zij moesten optreden met een rap zanger. Een jaar of drie geleden heeft hij een clip met Lotus opgenomen. Dit nummer werd nu op het plein gezongen. Helemaal trots stonden ze te schitteren op het grote podium. Daarna… in een restaurant uit eten. We waren uitgenodigd door een bedrijf (mining company) die verscheidene weeshuizen had uitgenodigd om Children’s Day te vieren. Nog even een uurtje op Sukhbaatar Square rondlopen. Voor sommige kinderen was dat te veel. Het was ook zo gigantisch druk op het plein. Je kon zowat over de hoofden lopen. Het was dan ook fantastisch weer, dus iedereen komt lekker naar buiten. Zeker op zo’n feestdag. Terug in Gachuurt hebben we een te gek afscheid gehad. De tafels voor het diner stonden allemaal aan elkaar. Er was muziek en ruimte om te dansen. Toen wij binnen kwamen werd er door alle kinderen en volwassenen geroepen in koor: ”Stanny Fritz, we love you! Stanny Fritz, we miss you.” Dat doet je dan toch iets kunnen we je vertellen. We hadden voor iedereen een afscheidscadeautje en voordat we het gingen uitdelen hebben we duidelijk uitgelegd dat het geen afscheid is, maar een tot volgend jaar! Want… ja… we komen terug. April 2014 zijn we weer van de partij voor twee weken. Het hield niet in dat het voor sommige kinderen gemakkelijker werd, maar het verzachte wel het gedag zeggen. Het was een leuk en ontspannen feestje waarin lekker gedanst is en natuurlijk veel foto’s zijn gemaakt.

Zondag 3 juni was het dan echt zo ver. Om half elf in de ochtend zijn we vertrokken.  We zouden om 10 uur vertrekken dus we stonden buiten al helemaal klaar. Verschillende secondary meiden kwamen bij ons staan en dat was net te veel. Sommige moesten echt zo huilen. We kregen beide ook natte ogen. Maar iedere keer konden we zeggen dat we terug komen in april 2014. Samen met Didi zijn we naar Narantuul (de zwarte markt) gegaan. Daar heeft ze ons ieder van ons een paar mooie Mongoolse laarzen cadeau gedaan. Ze ging ook nog kijken naar een paardenhoofd viool. Wat bleek… die deed ze ons ook nog cadeau. In Mongolië geef je dat instrument aan iemand als je die erg waardeert. Nou ja zeg… helemaal te gek zo’n compliment! Wat willen we nog meer. We voelen ons super goed, met de kinderen gaat het goed en we zijn erg tevreden en enorm rijk. We gaan nu naar Seoul. Op weg naar een nieuw avontuur. Yihoe! (En… dat begon al met een delay van 12 uur in Ulaanbaatar. Een verplichte dag niets doen! Moeilijk hoor!)

 

Groetjes, knuffels en dikke vette zoenen,

XXXSTANNY&FRITZXXX

Foto’s

7 Reacties

  1. Riekie:
    3 juni 2013
    tja dan is een jaar zo om, het lijkt zo lang en nu is het bijna voorbij
    kan me voorstellen dat het afscheid zwaar is.
    In ieder geval hebben jullie goed werk verricht, complimenten van mij, het is geweldig telkens weer als ik jullie reisverslagen lees
  2. Peggy:
    3 juni 2013
    Ik krijg bij het lezen van jullie mail al natte ogen.....!
    Ach de tijd vliegt, voordat je weet is het april 2014.
    En nu? Seoul!Wat gaan jullie daar doen? Wat zijn de plannen? Vakantie vieren?
    Is er al een terugvlucht geboekt?
    Ik ben benieuwd?
    Gr. Peggy
  3. Monique van Vugt:
    3 juni 2013
    Oooooooo....heftig om afscheid te nemen, maar gelukkig met een tevreden gevoel...de foto's spreken boekdelen!!!
    Ik vind het echt heel mooi wat jullie allemaal betekend hebben voor die kids, wauw....en nou er vertrouwen in kunnen hebben dat jullie goede werk wordt voortgezet!
    Petje af en goede reis/reizen alvast en wij vinden het ook fijn om jullie weer in het 'Gimmertse' te gaan zien!

    Lieve groet, Monique en de van Nistelrooijtjes XXX
  4. Carie:
    4 juni 2013
    ha die twee,

    even slikken en tranen, da's goed!
    wat fijn dat jullie vertrouwen hebben in jullie opvolgers! gaan ze ook webloggen?

    jullie hebben een vakantie dik verdiend!!!
    lieve groeten carie
  5. Frank en Martine en Happy:
    4 juni 2013
    Tranen trekker! Wat hebben jullie je super ingezet zeg.
    En wij hebben enorm genoten van jullie verhalen en foto's.

    We hopen dat jullie het afgelopen jaar weer een plekje kunnen geven in jullie hart en hoofd. Want dat zal nu nog wel helemaal op hol slaan door alle indrukken en emoties.
    Geniet nog even van elkaar en de vrijheid samen in Seoul.

    We kijken er naar uit jullie weer in Nederland te zien.
    Veel liefs Frank, Martine en Happy
  6. Valeska Hendriks van Oers:
    4 juni 2013
    4Juni 2013Geweldig,wat een jaar hebben jullie weer gehad,maar ook voor jullie een fijn gevoel dat je de kinderen zoveel aan liefde hebt kunnen geven.Nog twee maandjes en dan hoop ik jullie weer te zien .Want ik ben nu ook in Gemert en ik heb ook kennis gemaakt met je moeder.Ik ben goed gewend.Veel liefs Van Valeska
  7. Cor en Amgalan:
    4 juni 2013
    Een tropenjaar in de kou is ten einde, maar o zo waardevol geweest voor de kinderen van Lotus Gachuurt. En o zo belangrijk dat jullie werk wordt voortgezet door Will en Angie. Vooral de beheersing van de Engelse taal kan de kinderen later goed van pas komen. Daarmee lopen ze ver voor op hun leeftijdsgenootjes van de 'gewone' scholen. En als échte globetrotters gaan jullie nog 'even' naar Zuid-Korea. Geniet van deze welverdiende vakantie en tot weerziens!

    Veel liefs van Cor en Amy