Eerste schoolweek!

Nou… we kunnen je één ding vertellen… (en het wordt ook opgeschreven, dus als je doorleest krijg het te lezen) het is een erg interessante week voor ons geworden!

We vertrekken om 06.45 uur vanuit Lotus Guest House 2 om met de bus naar Gachuurt te gaan. Het is slechts 25 kilometer van UB naar Gachuurt. Echter… je doet er door de verkeersdrukte lang over. We wandelen pas om 08.30 uur het terrein van het weeshuis op. De nieuwe burgemeester van UB heeft wel wat maatregelen genomen m.b.t. de verkeersdrukte. Hij heeft voor de bussen een speciale rijbaan geregeld en bij de zebrapaden brigadiers neergezet vanaf 07.00 uur. (Anders steken de mensen gewoon bij iedere kleur over.) Met betrekking tot de auto’s heeft hij per dag geregeld dat bepaalde auto’s niet kunnen rijden. Bijvoorbeeld als je nummerbord eindigt op nummer 1 of 2 mag je niet op maandag in de stad rijden. Als het op 3 of 4 eindigt mag het niet op dinsdag, 5 en 6 niet op woensdag, 7 en 8 niet op donderdag en dan blijven 9 en 0 over en die mogen dan niet op vrijdag in de stad rijden. Het scheelt wel, dat merken we, maar het blijft druk. Immens druk! Zeker op weg naar huis, in UB, loopt het verkeer helemaal vast. Het stuk wat we moeten rijden in de stad, duurt zeker het dubbele aan tijd als de tijd die we van Gachuurt naar UB rijden. Meestal stappen we in het begin van de stad uit en gaan lopen. Dat gaat hoe dan ook sneller. In de winter zal het wel anders worden. Dan is het niet zo’n pretje om lang buiten te zijn. We zullen tegen die tijd wel zien hoe dat zal gaan.

De eerste schooldag. Spannend! Onze Mongoolse collega’s kwamen te laat. Het busje wat hen ophaalt had pech, dus kwamen ze vervolgens pas om 09.30 uur op school. De openingsceremonie begon daardoor dus ook later. Didi hield een openingswoord en het is traditie dat de leerkrachten welkom worden geheten. Iedere leerkracht kreeg een bosje bloemen. Wij dus ook! We hebben het rooster rond gekregen voor de Engelse lessen. Vervolgens hebben we ook de naschoolse activiteiten gepland. Plus… we hebben besloten, in overleg met Didi, dat we in Gachuurt gaan wonen. Het is gemakkelijker. Dan zijn we er gewoon. Als we alleen op school zouden werken dan  is het op en neer reizen okay. Maar ja… we willen ook na school nog met de kinderen werken. Activiteiten voor de kinderen van de primary school (lagere school), maar ook met de tieners/pubers van de secondary school (voortgezet onderwijs). Die komen pas na 17.00 uur terug op het terrein.  Als je daarna nog naar huis moet wordt het wel erg laat. Dus… als het goed is… gaan we a.s. weekend verhuizen naar het gastenverblijf op het terrein. Op dit moment woont Didi er nog regelmatig omdat haar huisje (wat klaar is en ook op het terrein staat) nog niet helemaal goed werkt wat betreft water e.d.

Nog steeds komen er mensen van de Mongol Rally kijken bij Lotus. Dit omdat het Lotus Children’s Center dit jaar het goede doel is van deze rally. Deze middag waren het twee Roemenen.  Ze waren er met een echte Roemeense auto (Dacia). De kinderen vonden het helemaal fantastisch! Ze mochten er op klimmen en in zitten. Het is inderdaad ook een te gekke oude auto. We zijn met ze mee terug gereden naar de stad. We hebben enorm veel bekijks gehad met de auto. (Het duurde trouwens nog langer met de auto als met de bus naar de stad.)

De tweede dag begon wat lastiger. Het was moeilijk om de kinderen op tijd de school in te krijgen. De juffen van school waren weer te laat. En ja… de kinderen zitten nog in de zomerkamp sfeer. Maar goed, we konden om 09.30 uur starten met de Engelse les. Hartstikke te gek! We hebben ’s-Middags gewerkt aan een rooster voor de dagelijkse structuur binnen het weeshuis. Het loopt op het moment niet helemaal soepel. Reden: zomerkamp nog in het hoofd van de kinderen, nog niet iedere groep kinderen heeft een huismoeder en in de keuken is het nog niet helemaal soepel geregeld. Het heeft verschillende oorzaken. Belangrijkste reden is toch: de financiën. De lonen die Lotus kan bieden zijn niet echt hoog. Krijg er dan toch maar eens mensen voor. Maar goed… we gaan het samen met Anna (vrijwilligster uit Engeland) proberen het toch goed op poten te zetten. Voor de groepen hebben we een opzet gemaakt qua dagstructuur en voor de keuken een overzicht van de dagindeling en belangrijk… wanneer het eten voor de kinderen klaar moet zijn. We krijgen op deze manier steeds meer kleine taken erbij. Super leuk natuurlijk en des te meer een reden om er gewoon te zijn/te wonen. Dan zie je hoe het reilt en zeilt op het terrein.

De derde lesdag! Het begon super goed. Naar aanleiding van een beloningssysteem over het op tijd binnen komen waren de meeste leerlingen dan ook op tijd. De leerkrachten waren er weer niet dus zijn we gewoon met de leerlingen in de centrale hal gestart. Dat ging goed totdat er vier vrijwilligers binnen kwamen. Daar werd nogal heftig op gereageerd. We kregen het niet teruggedraaid. De kinderen weten dat vrijwilligers komen en leuke dingen met hen gaan doen. Het is altijd gezellig en leuk. Ze worden aardig gevonden en het is in een vrije situatie. De afgelopen weken waren niet anders met de vrijwilligers op het zomerkamp. Maar ja… nu worden er wat eisen gesteld. Daar konden ze niet zo goed mee omgaan. En dan ook nog alleen maar in het Engels. Geen Mongools, geen Mongoolse leerkracht en alles anders en nieuw. Tjemig… we hebben het hard te halen gehad. Twee jongens zijn gewoon het gebouw uitgerend, twee zijn gaan schreeuwen en krijsen… oeps onze oren hebben nog lang nagezoemd, er gebeurde van alles en zowat iedereen reageerde op elkaar. Mijn hemel… dit hebben we nog nooit meegemaakt. Er werden wel wat dingen duidelijk van sommige kinderen. We kregen eigenlijk meteen hun achtergrond op deze manier in beeld gebracht.

Er werd met schoenen gegooid, buiten dreigden er twee de ruiten in te slaan en de krassen staan nu nog op mijn armen. Gelukkig kon ik het bijten tegen gaan. Sommige waren echt aan het flippen. We hebben met elkaar besloten om ze niet binnen te houden. Niet alleen om het geluid wat werd geproduceerd, maar ook omdat de ruimte dan toch te klein werd. Onze collega’s kwamen om 11.00 uur het terrein opgereden. Wederom pech met de auto. De oudere dames dwingen nogal wat respect af bij de kinderen. Ze kregen een preek, in het mongools natuurlijk, die niet mals was. We hebben geprobeerd duidelijk te maken hoe de ochtend verlopen was. Ook nu was er natuurlijk nog de taalbarrière. Maar het werd gesnapt. Er werd naar de kinderen toe stevig gereageerd door de leerkrachten. Echter hebben we de kinderen die het goed hadden gedaan flinke complimenten kunnen geven. Van lesgeven in de groepen is er vanuit onze kant op die dag niets meer gekomen. Voordat de kinderen in de groepen waren was het al 12.00 uur geweest. We hebben in de middag met Didi de kinderen doorgesproken. Dan blijkt dat onze observaties helemaal niet gek bleken te zijn. De achtergronden van sommige kinderen zijn helemaal niet mals. Buiten het feit dat er weeskinderen zitten, zijn er ook kinderen uit situaties met lichamelijk en geestelijk misbruik, alcohol, prostitutie en verwaarlozing. De reacties op de onduidelijkheid van deze ochtend en de grote hoeveelheid nieuwe gezichten was dus helemaal niet zo onlogisch. En dan ook nog in een andere taal. We hebben het over kinderen tot en met 11 jaar. We hadden het even gehad! Het was veel in een kort tijdsbestek. Hier is nog veel te doen. We blijven positief, want we weten waar we het voor doen! Dit moet gebeuren om te begrijpen hoe de kinderen in elkaar steken.

Vol goede moed de vierde dag ingegaan. Perfect! Het was echt een compleet andere dag. Het verliep soepel. De kinderen kwamen op tijd binnen (willen graag hun sticker verdienen), hielden zich aan de afspraken en… tijdens de lessen die wij geven deden ze enorm goed mee. Ja… zo kennen we de sfeer van Lotus weer. Morgen de laatste schooldag van de eerste week. We kunnen morgen de beloningen uitdelen en het beloningssysteem uitbreiden. Ze willen hier graag voor werken. Het zijn toch echt nog steeds scheetjes. Zeker als je ze dan in ons lokaaltje bezig ziet. Hoe goed ze hun best doen om netjes op te ruimen, zich aan de afspraken proberen te houden. En… op de vierde dag al in hun beste Engels gesprekjes met ons voeren. Hiervoor zijn we gekomen!!! We kunnen hier echt wat gaan betekenen. We zijn er en we gaan er goed gebruik van maken dat we een schooljaar de tijd hebben! Het gaat helemaal te gek worden! We hebben er zin in.